Uroczysta Akademia z okazji Święta Niepodległości

Maria Konopnicka

„Ojczyzna moja – to ta ziemia droga,

 Gdziem ujrzał słońce i gdziem poznał Boga,

Gdzie ojciec, bracia i gdzie matka miła

W polskiej mnie mowie pacierza uczyła.

Ojczyzna moja – to wioski i miasta,

Wśród pól lechickich sadzone od Piasta;

To rzeki, lasy, kwietne niwy, łąki,

Gdzie pieśń nadziei śpiewają skowronki.”

W dniu 7 listopada na sali gimnastycznej jak co roku uczciliśmy, tym razem już 106. rocznicę odzyskania przez naszą ojczyznę wolności. Długa to była droga. Przez 123 lata wiele się wydarzyło. Był to czas okrutnej polityki zaborców, germanizacji, rusyfikacji, zsyłek, katorgi, prześladowań i niewoli, ale też niezłomności polskich patriotów, żołnierzy, charyzmatycznych przywódców powstań narodowych, ludzi kultury i sztuki, których bronią była mowa ojczysta. To ona dodawała sił, otuchy i nadziei w pokonywaniu trudności, krzepiła krwawiące od cierpień serca i umysły.

Uczniowie z klasy 7a : Ignacy Bigosiński, Iwo Marszewski i Wiktor Niepokój, przygotowali montaż słowno-muzyczny, na którego treść złożyły się najpiękniejsze wiersze o miłości ziemi ojczystej oraz pieśni patriotyczne, w tym Pierwsza Kadrowa, Biały Krzyż czy Czerwone maki na Monte Cassino oprawione wizerunkami miejsc, gdzie żołnierz walczył i ginął. Było nostalgicznie i klimatycznie. Dodatkowych emocji przysporzył występ naszego zespołu Dysonans-tych dużych i małych ,który w magicznej aranżacji zaśpiewał Rotę Marii Konopnickiej oraz Szarą Piechotę.

Na koniec uroczystości nie zabrakło „Mazurka Dąbrowskiego”, którego odśpiewaniem włączyliśmy się w akcję: Szkoła do Hymnu.

Jesienna aura, piękna pogoda, listopadowe słońce były ramą do wspomnień, hołdów i wzruszeń.

Paweł Gorczyca

Elżbieta Misiak-Gancarz

Konkurs „Szukamy poetyckich talentów” rozstrzygnięty!

„Wiersz oferuje zawsze więcej niż to, co się da o nim pomyśleć i napisać w danej chwili.
To nienazywalne „więcej” jest tajemnicą poetyckiego przekazu.”
Zbigniew Chojnowski

Miło mi poinformować, że w wyniku obrad jury, wyniki konkursu poetyckiego utrzymanego w klimacie jesieni przedstawiają się następująco:

Z klas I-III:

I miejsce zdobyła Laura Piech z klasy III.

Z klas IV-VIII:

I miejsce przypadło Lenie Kłosowicz z klasy IV A,

II miejsce Julii Nowak z klasy V B,

III miejsce Mikołajowi Rausowi z klasy IV A.

Wszyscy uczniowie otrzymali pamiątkowe dyplomy i książki.

Serdecznie gratulujemy!
W imieniu zespołu humanistycznego:
Elżbieta Misiak-Gancarz

W listopadowej zadumie

„Minuta ciszy po umarłych nieraz do późnej nocy trwa”
Wisława Szymborska 

Każdego roku przychodzi nam pożegnać kogoś bliskiego, ważnego. Odchodzą ludzie ze świata poezji, filmu, teatru, sportu czy estrady.

Lista nazwisk jest długa i czas co chwilę kogoś zabiera. Każde odejście, nieważne w jakim wieku, to niepowetowana strata. Tym najwybitniejszym, największym, najbliższym dziękujemy za to, że byli wśród nas. Pamiętamy o bohaterach, którzy walczyli i oddali życie za naszą ojczyznę, o bezimiennych czy osamotnionych grobach, na których już nikt nie pochyli się ze wzruszeniem i zadumą.

Dziś zapalmy dla nich znicze, by rozświetlić im drogę do nieba.

Elżbieta Misiak-Gancarz

Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania.

Tak jakbyś nie chciał swym odejściem smucić…

Tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania,

Że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić.

                                        Ks. Jan Twardowski

Z ogromnym smutkiem i bólem przyjęliśmy wiadomość o śmierci naszego ucznia Wiktora Bożka.

Składamy wyrazy współczucia i żalu całej Rodzinie oraz Bliskim. Wiktor na zawsze pozostanie w naszej pamięci.

Społeczność Miejskiego Zespołu Szkół nr 7

Wyjście do kina na film „Binti”

„Najważniejsze w kinie jest dla mnie opowiedzenie interesującej historii,
trochę pouczającej młodych ludzi.”
Władysław Pasikowski

W dniu 16 października w ramach projektu „młode horyzonty. edukacja” klasy czwarte, piąte i szóste naszej szkoły uczestniczyły w seansie filmowym pt. „Binti”. Obraz opowiadał o trzynastoletniej dziewczynce i jej ojcu (oboje pochodzili z Konga – duże państwo w środkowej Afryce). Oboje próbowali rozpocząć swoje nowe życie w Europie, w Belgii, gdzie mierzą się z trudnościami dnia codziennego: ucieczką przed uwięzieniem, brakiem tolerancji czy akceptacji ze strony innych ludzi.

Film podkreśla rolę uczucia, gdzie bezpośredniość i determinacja dzieci może zdziałać cuda. Okazuje się również, że ten „Inny” może mieć wiele zalet: jest komunikatywny, wesoły, potrafi gotować zna … język francuski, tęskni za opuszczonym domem i pisze wiersze o miłości, w których podkreśla przywiązanie do swojego dziecka i rozpacz z powodu straty jego matki.

To po prostu film o człowieczeństwie, o przełamywaniu barier, uprzedzeń, a aktor grąjcy ojca dziewczynki to uosobienie dobroci, ciepła i samotności spowodowanej przedwczesną śmiercią swojej żony i uczucia do dziecka, dla którego chce jak najlepiej. To również produkcja podejmująca problem migracji, uchodźców, którzy z różnych powodów opuszczają swoją ojczyznę.

Mam nadzieję, że film będzie dojrzałą lekcją współczesności nie tylko dla naszych uczniów.

Elżbieta Misiak-Gancarz