„Oto był maleńki i niedołężny — kruszyna cielesna, byt zależny jedynie od niej — cząstka jej całości, jak gdyby nowy organ jej ciała… Wykarmiła go, wypielęgnowała, wyhodowała. Z roku na rok rósł w jej rękach, w jej oczach, w jej objęciu. Każdy dzień jego zależał od niej, z niej się poczynał, na niej się kończył. Siły swe przelała, życie swe przesączyła kropla po kropli w jego siły”.
Stefan Żeromski, ”Przedwiośnie”
Dzień Matki jest obchodzony prawie na całym świecie. Święto to przypomina nam, jak ważne są nasze Mamy oraz że każdej należy się moc uścisków, buziaków i milion bukietów kwiatów za jej bezwarunkową miłość.
Mama to najważniejsza osoba w życiu praktycznie każdego z nas. To ona dzielnie nosiła nas „pod sercem”, urodziła, karmiła, dbała o nas i wychowywała. To mama śpiewała nam kołysanki, tuliła, gdy nie mogliśmy zasnąć i pocieszała, gdy rozbiliśmy kolano.
Swoje źródła Dzień Matki ma w starożytności. W antycznej Grecji i Rzymie kobiety-matki-boginie były symbolem płodności i urodzaju. W Grecji obchodzono wiosenne święto Matki Natury, podczas którego składano hołd Rei, żonie Kronosa, która była matką wszechświata i wszystkich bóstw. Natomiast w Rzymie odbywały się uroczystości na cześć bogini Cybele, również uważanej za matkę bogów.
Elżbieta Misiak-Gancarz