Biało-krwawy,
Krwawo-biały, lniany
Opatrunku, który zwiesz się: sztandar,
Coś się z wielkim krwotokiem uporał!
Wiatr rozwija ten dokument rany,
Wznosi w górę bohaterski bandaż,
Tę pamiątkę,
Ten dług
I ten morał.
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

11 listopada 1918 roku, po 123 latach nieobecności na mapach politycznych Europy, Polska odzyskała niepodległość. Stało się to głównie dzięki wytrwałości i ofiarności aktywnej części polskiego społeczeństwa, które w okresie niewoli przekazywało nowym generacjom młodych Polaków przywiązanie do języka i kultury narodowej. W latach pierwszej wojny światowej (1914-1918) wystąpiły sprzyjające okoliczności dla sprawy polskiej. Zaborcy Polski stanęli wówczas naprzeciwko siebie, łamiąc swą dotychczasową solidarność w kwestii polskiej.

Mimo trwającej ponad sto lat niewoli, krwawo stłumionych powstań narodowych, represji politycznych, zsyłek na Syberię, nasilającej się polityki rusyfikacji i germanizacji na przełomie XIX i XX wieku, Polacy nie porzucili marzeń o odzyskaniu niepodległości. Na różne sposoby polskie elity starały się zaszczepić wśród chłopów i robotników polską świadomość narodową, rozwijając różnorodne formy samokształcenia i starając się bronić języka polskiego w szkolnictwie. Centrum polskiego życia narodowego stała się ciesząca się od lat 60. XIX w. szeroką autonomią polityczną Galicja. Tam schronienie znajdowali ścigani w zaborze rosyjskim aktywiści, działały swobodnie polskie partie polityczne, a w szkolnictwie, administracji i sądownictwie używano języka polskiego. Hucznie obchodzono tu polskie święta narodowe takie jak rocznice wybuchu powstań narodowych czy ustanowienia konstytucji 3 Maja.

Latem 1914 r., u progu rozpoczynającej się wojny, Polacy stanęli przed dylematem, po której stronie konfliktu się opowiedzieć. Dla setek tysięcy Polaków zmobilizowanych do armii państw zaborczych wojna miała charakter bratobójczy. Poza tym same działania wojenne przyczyniły się do ogromnych zniszczeń materialnych, a setki tysięcy osób zmusiły do opuszczenia swych domostw w charakterze uchodźców wojennych.

Mimo trudności, dylematów moralnych, Polacy chwycili za broń, aby zademonstrować światu swe prawa do własnego państwa. 6 sierpnia 1914 r. na czele kompanii kadrowej Józef Piłsudski przekroczył granicę austriacko-rosyjską, z bronią w ręku wkraczając na teren zaboru rosyjskiego. Wkrótce zaczęto w Galicji formować Legiony Polskie. W ciągu roku rozrosły się one do trzech brygad, liczących łącznie 20-25 tys. żołnierzy. Dowództwo pierwszej z nich objął Józef Piłsudski. W latach 1914-1916 Legiony walczyły m.in. w Małopolsce, Karpatach Wschodnich, na Lubelszczyźnie i na Wołyniu.

Gdy w październiku i listopadzie kończyła się wojna na Zachodzie i nastąpił rozpad Austro-Węgier, Polacy przystąpili do rozbrajania okupantów i tworzenia niezależnych instytucji państwowych. Uwolniony przez Niemców Józef Piłsudski po przyjeździe do Warszawy, 11 listopada 1918 r. przejął z rąk Rady Regencyjnej pełnię władzy cywilnej i wojskowej przyjmując funkcję Naczelnika Państwa. Rozpoczął się nowy etap w historii Polski. /Za: dr hab. Piotr Szlantą/

Dziś, kiedy jesteśmy wolni i możemy dumnie rozwieszać biało-czerwoną nie możemy zapomnieć o tych, którzy wolność nam  ofiarowali. To dzięki nim, polskim patriotom, dowódcom, żołnierzom, ich odwadze i ofierze możemy zanucić:

Tu wszędzie jest moja ojczyzna,
Tu każdy kwiat do niej się przyzna,
Źdźbło trawy najmniejsze podszepnie mi wiersze,
Tu wszędzie jest moja ojczyzna.

Elżbieta Misiak-Gancarz

Święto ustanowiono w rocznicę urodzin Walta Disneya (1901-1966), jednego z najpopularniejszych autorów animowanych bajek dla dzieci.

Już z samego rana Mickey Maus i Kaczor Donald witali dzieci i dorosłych wchodzących do szkoły.

Zabawa w przebieranie się za postacie z popularnych bajek oraz klasowe korowody takich postaci trwały cały szkolny dzień. Wystarczyła wyobraźnia, by przenieść się do bajkowego świata.

Galeria na fb

Zdjęcia na fb cd.

4 listopada Jana Nowotarska ze swym partnerem tanecznym Tomkiem zajęła 1 miejsce w Mistrzostwach Okręgu Podkarpackiego w Łańcucie, startując w kategorii wiekowej 14-15 lat – Open Latino  🏆🥇

Reprezentowała klub taneczny Aksel Rzeszów, w którym na co dzień trenuje.

Gratulujemy!!!

Nie istnieje wielki talent bez wielkiej siły woli.
Honore de Balzac

Miło mi poinformować, że uczeń klasy 8b Krzysztof Błaż zdobył I nagrodę w XVIII Międzyszkolnym Konkursie Plastycznym pod hasłem „Z Marią Konopnicką poznajemy świat” w kategorii klas IV-VIII. Był on organizowany przez Szkołę Podstawową nr 3 w Krośnie pod honorowym patronatem Pana Prezydenta Miasta Krosna. Zadaniem uczestników było wykonać artystyczną interpretację wybranego utworu „Żarnowieckiej Pani”. Konkurs co rok cieszy się dużym powodzeniem wśród naszych uczniów i po raz kolejny z rzędu zdobywamy w nim pierwsze lokaty.

Serdecznie gratuluję mojemu uczniowi, a pozostałym uczestnikom dziękuję za udział w tej aktywności. Za rok znów będziemy najlepsi! Tego sobie i naszym uczniom życzę.

Elżbieta Misiak-Gancarz

„Poezja jest rytmicznym tworzeniem piękna za pomocą słów.”
Edgar Alan Poe

W ostatnich tygodniach w naszej szkole został ogłoszony konkurs pod hasłem: ”Strofy o jesieni”. Był on dedykowany uczniom klas IV-VIII. Do komisji konkursowej spłynęło 8 utworów, z których wyłoniono następujących laureatów:

I miejsce – Krzysztof Błaż z klasy 8b
II miejsce – Błażej Połomicz z klasy 7b
III miejsce – Joanna Kustroń z klasy 8a

Wyróżnienia:

Antoni Moskal z klasy 4b
Sabina Luśnia z klasy 7a

Wszystkim uczestnikom bardzo dziękuję za udział w konkursie , a laureatom i wyróżnionym serdecznie gratuluję, mając nadzieję, że jeszcze nieraz podzielą się z nami swoim talentem. Zachętą niech będą pamiątkowe dyplomy, słodycze i przybory szkolne.

Dziękuję Paniom polonistkom za pracę w komisji konkursowej.

Elżbieta Misiak-Gancarz

My nie umrzemy nigdy (…) Umiera tylko czas(…)
Kiedy kochamy, stajemy się nieśmiertelni i niezniszczalni,
jak bicie serca, jak deszcz lub wiatr 
– Erich Maria Remarque

1 listopada to dzień, w którym czcimy pamięć o tych, którzy odeszli. To czas zadumy i refleksji o przemijaniu, wspomnień o ludziach, którzy byli wśród nas. Co rok bowiem odchodzą ważne osoby dla naszej rodziny, środowiska, kultury czy świata. My również wpisujemy się w cykl narodzin i śmierci, w przemijanie i trwanie. Pięknie i prawdziwie  o tym mówi Władysław Stanisław Reymont, Maria Dąbrowska czy filozofowie – egzystencjaliści. Wisława Szymborska, która wraz ze swoimi rodzicami spoczywa na cmentarzu Rakowickim w Krakowie napisała kiedyś: ”Minuta ciszy po umarłych nieraz do późnej nocy trwa”.

Wymiarem naszego człowieczeństwa jest czcić pamięć o umarłych, z nadzieją, że kiedy my dopłyniemy do brzegu naszego życia, również zasłużymy sobie na to, że ktoś pochyli głowę nad miejscem naszego wiecznego spoczynku „dłużej niż na zawsze”.

Elżbieta Misiak-Gancarz

Więcej zdjęć

26 października 2023 r. społeczność naszej szkoły wzięła udział w IV Międzynarodowej edycji VIII Ogólnopolskiej akcji „Przerwa na czytanie – bicie rekordu w czytaniu na przerwie”.

Celem akcji jest promocja czytelnictwa wśród dzieci i młodzieży, zwrócenie uwagi uczniów na czytanie jako atrakcyjną formę spędzania czasu wolnego  w szkole, zachęcenie uczniów do sięgania po książkę w każdej sytuacji i każdym miejscu. 

Przerwy w tym dniu spędzano w niecodzienny sposób: czytając książki. Uczestnicy akcji mieli ze sobą książki które przynieśli z domu lub wcześniej wypożyczyli z biblioteki szkolnej. Czytali duzi i mali. Uczniom najmłodszych klas głośno czytali nauczyciele.

Czytano w różnych miejscach: w klasach, w gabinetach, w świetlicy, w bibliotece, na korytarzach, na schodach.
W wydarzeniu braliśmy udział po raz drugi i mam nadzieję, że nie ostatni. 

Barbara Markowicz-Betlej

 „Żyj tak, jakbyś miał umrzeć jutro. Ucz się tak, jakbyś miał żyć wiecznie.”
 Gandhi Mahatma

W dniu 14 października przypada Święto Edukacji Narodowej, popularnie nazywane Dniem Nauczyciela. W tym roku jest to szczególny moment, gdyż 250 lat temu powstała Komisja Edukacji Narodowej – pierwsze ministerstwo oświaty w Europie. W tym dniu wszystkim Nauczycielom, Wychowawcom oraz pracownikom niepedagogicznym pragniemy złożyć najlepsze życzenia, przede wszystkim dobrego zdrowia, uśmiechu oraz uznania i docenienia w każdym dniu. To Święto skłania nas także do refleksji nad tym, co najważniejsze – wzajemne relacje, życzliwość i wdzięczność za wspólne trwanie. Niech nie tylko dzisiaj towarzyszą nam słowa: z upływem lat, życie nie staje się łatwiejsze, ale może się stać pełniejsze i piękniejsze.

Elżbieta Misiak-Gancarz

Akceptacja to największy komplement, jaki można otrzymać.
Maciej Frączyk

W dniu 11 października klasy siódme i ósme z naszej szkoły brały udział w projekcji filmu „Żałuję”. Obraz poruszał trudny temat relacji rówieśniczych. Przedstawiał dramat wrażliwego, utalentowanego chłopaka, który stał się ofiarą najpierw nieznośnych żartów, a następnie gnębienia przez trójkę uczniów z danej klasy. Postępowanie młodych ludzi doprowadziło do tragedii – śmierci Jochema. Film upomina się o naprawienie krzywdy, ukaranie winnych i krótkie, ale wymowne słowo „żałuję” wypowiedziane przez agresorów, jak i tych, których pomoc przyszła zbyt późno. To film o wartościach, roli miłości i przyjaźni, ale też frustracji, która rodzi nienawiść.

Była to lekcja zarówno dla uczniów, jak i dorosłych, aby nie przyzwalać na zło i nie być obojętnym na krzywdę drugiego człowieka.

 Elżbieta Misiak-Gancarz